Correspondences from Isolation
Day 1 - The question is where to find the world now.
I'm going on a trip and with me I'm taking: one box to everything inside of. (...)
Anything too big I'll leave behind. I only find what fits.
In the spring of 2020, when all public gatherings where cancelled the Correspondences from Isolation project was started as an attempt to make theater happen without having the possibility bodies meeting physically. It is a series of invitations open to all. A first step towards a kind theater that can be accessible under any circumstance and made by anyone.
Day 1 - The Beginning Day 6 - The House
Day 2 - The Distance Day 7 - The City
Day 3 - The Sun Day 8 - The Night
Day 4 - The Woods Day 9 - The Tracks
Day 5 - The Animals
Dag 5 - (...) Als er een boom valt in het bos en er is niemand om het te horen, wat kruipt er dan tussen de wortels vandaan?
De lente valt niet af te zeggen.
Dag 6 - (...) Vanaf nu is er een binnen en iets anders.
(...) Thuis zijn is de deur dicht kunnen trekken.
Correspondences from Isolation was originally commissioned by Festival Cement when the festival was forced to reinvent itself and move online on short notice. Although that edition of the festival has officially ended, the piece will continue to be developed and will pop up from time to time. In the mean time, anyone and everyone is welcome to join in.
In it's original (Dutch) form Onduidelijke Correspondenties uit het Isolement can be found at the website of Festival Cement in Isolement.
Dag 2 - Op tafel ligt de verte.
Draagbaar maar nu neergelegd.
De tafelrand als horizon.
Als je maar dicht genoeg bij iets bent, lijkt de rest vanzelf ver weg.
Dag 3 - Aan de randen van het tafelblad gloort ochtendlicht
Onhandig vastgehouden. (....)
Ze stijgt niet, wij draaien.
De zon komt eerder om hoek dan op.
Dag 8 - Het is nog nooit zo donker geweest.
Zelfs niet voor de eerste dag.
Toen wisten we niet beter.
(..) De nacht valt alsof ze nooit meer op zou staan.
Binnen wordt kleiner, buiten lijkt oneindig. (...)
Dag 9 - De tijd is niet hetzelfde in het donker.
Misschien is het nu wel jaren later.
Misschien zijn we weer terug bij af.
Het is moeilijk nog iets te herkennen in het nieuwe licht.
De deuren staan open. Dat is zeker.
De oude wegen zijn vol gaten maar de daken zijn begaanbaar.
En onder de straatstenen ligt het strand. (...)
Dramaturgy by Pim Cornelussen
Images by Anna van der Kruis, Carolien Schonfeld, Femke Torensma, Joost Kircz, Menzo Kircz, Pim Cornelussen, Wendelien Schonfeld & Yinka Kuitenbrouwer.
Made with the support of Festival Cement & De Brakke Grond.